زندگی‌نامه میراثی معنوی برای هویت‌بخشی به نسل آینده
موفقیت و زندگی حاضر ما برآیند سبک زندگی و میراث اجداد ماست، که می‌بایست به فرزندان ما نیز منتقل شود. البته که در هر برهه زمانی این انتقال بسته به شرایط اجتماعی صورت می‌پذیرد. در گذشته پسران در کنار پدران و دختران در کنار مادران از سنین کم تمام مهارت‌های زندگی را آموزش می‌دیدند و با حضور همیشگی در کانون خانواده با سنین مختلف، فرهنگ، قصه‌ها، مهارت‌های کاری، هنر، اخلاق، معرفت و اصالت خانوادگی را فرا می‌گرفتند. و بدین‌صورت راه و روش زندگی، چالش‌ها، موفقیت و ناکامی‌ها را بصورت گروهی تجربه می‌کردند.
حالا دنیای مدرنیته موجب شکاف و فاصله بزرگ بین سنین مختلف خانواده شده است و صد البته حضور رسانه‌ها و میزان اطلاعاتی که در اختیار نسل آینده قرار می‌دهد موجب سرگردانی نسل جوان شده است. نقش رسانه‌ها در پویایی جامعه را نباید فراموش کرد، ولی این نکته را نیز نباید از ذهن دور کرد که این پویایی باید بر روی تاریخ و چیزی اصیل بنا گردد. ثبت و ضبط زندگی‌نامه بصورت جذاب وسیله‌ای برای انتقال همه موارد بالا در کنار سبک سنتی است. البته که باید در مرمت نقش سنتی خانواده کوشا بود ولی استفاده از روش‌های نوین قصه‌نویسی و رسانه‌های دیجیتالی کمک شایانی به این منظور می‌کند.
لذا فرزندان خانواده می‌بایست از زندگی‌نامه افراد موثر در خانواده‌ی خود و دیگران آگاه باشند.
زیرا که:
به آنها اجازه می‌دهد تا جهان را به روش‌های دیگری ببینند. زندگی، چیزهایی بیشتری از آن تعاریفی است که آنها می‌توانند در سیستم آموزش‌وپرورش ما بشنوند. آنها می‌توانند از دیگرانی که زندگی آنها هیچ شباهتی به زندگی ما ندارد، چیزهای جدیدی یاد بگیرند.
به آنها درس‌هایی می‌آموزد که در غیر این صورت ممکن است یاد نگرفته باشند. خرد را می‌توان از تجربیات و رفتار زندگی دیگران به دست آورد. این فرآیند یادگیری اغلب بسیار رضایت‌بخش‌تر و ماندگارتر از خواندن فهرستی از بایدها و نبایدها است.
موجب همدلی می‌شود. قصه نویسنده که ممکن است در دوره‌ای متفاوت یا با پیشینه‌ای متفاوت زندگی کرده باشد، نسل آینده‌ی خانواده را در معرض چیزهایی قرار می‌دهد که ممکن است هرگز تجربه نکنند. خواندن قصه افراد موثر و اجدادشان به آنها کمک می‌کند تا تفاوت‌هایشان را درک کنند یا در یکسانی آنها آرامش پیدا کنند.
دیدگاه آنها را به آینده گسترش می‌دهد. شنیدن کارهایی که دیگران علیرغم شرایط سخت‌شان انجام داده‌اند، آنها را به رویاپردازی تشویق می‌کند. این به آنها امیدواری می‌دهد که بتوانند با چالش‌هایی که بر سر راهشان قرار می‌گیرد، مقابله کنند.
امکان قدردانی و تجلیل از اجدادشان را بصورت واقعی فراهم می‌نماید.
به آنها اصول ساده‌ای که در این راه اجدادشان برای پرهیز از پیچیدگی زندگی آموخته‌اند، را یاد می‌دهد.
به آنها در تحلیل و مقایسه موارد فرهنگی، سیاسی و مذهبی هر جامعه در طول تاریخ، کمک می‌کند.
برای آنها، میل عمیق به ابراز خود در جامعه، بیان احساسات درونی‌شان، جاودانگی و به اشتراک گذاشتن افکار خود در یک بوم بزرگتر را فراهم می‌کند.
با حضور قصه‌ی اجداد در خانواده، تعداد اعضای خانواده برای آنها بیشتر می‌شود. که کمتر احساس تنهایی کنند.
به آنها کمک می‌کند تا اهمیت و ارزش ثبت میراث را درک کرده و در ادامه به انجام این کار مبادرت بورزند.
به آنها در پاسداشت رسم و آیین‌های محلی، گویش، کار و کسب‌های محلی و قصه‌های کهن کمک می‌کند.
با دانستن اصل و ریشه‌ی خود می‌تواند جایگاه‌شان را در جامعه به سادگی پیدا کند.
جایگاه خود و خانواده‌شان را در تاریخ پیدا می‌کنند.
به آنها کمک می‌کند تا با دنیا ارتباط عمیق‌تری برقرار کنند.
موجب می‌شود برای خود اهداف واقعی‌تری را مشخص می‌کنند.
موجب ایجاد خلاقیات در آنها می‌شود.
به آنها کمک می‌کند خارج از خود و زندگی‌شان در تاریخ فکر کنند.
